Το δέρμα του είναι κρύο,
πέφτουν τα δάκρυά της πάνω του καυτά.
Στο δέρμα του που παραμένει κρύο
το αίμα αναβλύζει ζεστό.
Το δέρμα όμως κρύο.
Κι ο πόνος της είναι βουβός,
καυτός και καίει τα σωθικά της.
Και η οργή καυτή των γύρω αδερφών,
ενώ εκείνη κρατάει το παιδί της με ματωμένα χέρια.
Χέρια που βγάζουν φωτιά.
Και έχει κρύο αεράκι, κρύα σιωπή γύρω από τη φωτιά.
Χιρς, Θεσσαλονίκη, 1943
Γάζα, 21.11.2012
ανθρώπων φυλακές, πάντα
Έχει σημασία; Υπάρχει φωτιά σ’ αυτές τις εικόνες στις οποίες έχει πλέον άμεση πρόσβαση ο καθένας στο διαδίκτυο. Υπάρχουν ακόμη παγωμένες καρδιές της εξουσίας, που αδυνατούν να ζεσταθούν και κάπως έτσι έρχεται οργή, γεννιέται φλόγα.
